Anadolu’da( söylerken bile keyif alırım) Erzincan’ın Refahiye ilçesine bağlı Topağaç köyünde, mevsimleri bilen ancak günleri hesaplamayan insanların arasında doğmuşum. Sorunca anneme oğul ekinler biçilirken mi, bostanlar ekilirken mi bilemedim derdi. Sevmiştim bunu…
Köyün bütün güzelliklerini ve hayat tarzını iliklerime kadar emmişim. Sonra bir ekmek kervanına katılıp İstanbul’a gelmişim.
Sonra düşmüşüm harflerin peşine kelimeler dere dere onlardan cümleler öre öre gelmişim bulunduğum yere. Yani bir kelime işçisiyim ben.
Çalıştım Rabbimin bana lütfettiği güzelliklere güzellikler katmak için. Böyle olunca kitaplarım yayımlandı. "ARAF" ta başlayan yolculuğum "AYASOFYA’NIN GÖZYAŞLARI"yla ummanlara taşındı. "DUKAS/MEKİR" hikayeleriyle hayatın gerçeklerini görüp, "KÜL VE KÖZ" arasında bir hayatı seçtiğimi fark ettim. Tam bu korun içinde kavrulduğum anlarda “KARINCA NEFESİ” ile serinledim. Sonra koşup çöllerden burçlara tırmandım daha yaşım "YİRMİBİR" idi.
Yolun neresindeyim bilemiyorum ama yol almaya devam ediyorum. İstasyonlarım var belki "KURTUBA"ya uğrarım bir Endülüs emirine uyup, belki bir şiir mola veririm adını henüz koyamadığım bir istasyonda. Belki bir aşk çıkar karşıma onu işlerim kitaplara.
Dedim ya ben kelime işçisiyim...